همیشه فکر میکردم زمانی که گوشش کامل بشه و بتونه بشنوه حتما براش موسیقی سنتی میذارم که کیف کنه! حالا موقع عمل حس میکنم انتخابهای کمی دارم برای این کار، یا نمیتونم یه آلبوم رو بطور پیوسته گوش کنم. چون بعد از چند دقیقه عذاب وجدان میگیرم که نکنه الان غصهش بشه اون تو! ساده و صادقانه موسیقی سنتی در تقسیم بندیها قطعا شاد نخواهد بود و من دلم میخواد شاد باشه چیزی که میشنوه. حس متضاد دارم، هم دوست دارم بشنوه موسیقی سنتی رو، هم دوست ندارم غمگین باشه. البته قاعدتا درکی از غم و شادی وجود نداره و فقط شاید باید دنبال موسیقی راحت و هماهنگ با گوش و تن خودم باشم که عذاب وجدان نگرفتن هم یک فاکتورشه. بیشتر باید بگردم، فعلا که گیر کردم به آلبوم «ترکمن» علیزاده و خودم حسابی دارم کیف میکنم!

هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر