۸/۲۴/۱۳۹۳

یاد

سر کلاس زبان یه دختر مکزیکی داشت از سنت‌های کشورشون می‌گفت، یک روزی دارند به نام روز مرده‌ها، که جشن می‌گیرن، دور هم جمع می‌شن و غذا درست می‌کنن و نوشیدنی می خورن و…، غذاهای مورد علاقه‌ی کسایی که از دنیا رفته‌ند رو هم می‌ذارند روی قبر اون آدم و معتقدند که در اون شب اون آدم بلند میشه و اون غذاها رو می‌خوره. معلممون خیلی خوشش اومده بود، می‌گفت اینجا توی سوئد وقتی کسی می‌میره به ندرت حتی ازش حرفی زده میشه، برای اینکه غم‌انگیزه یا هرچی، و هیچ رسم عمومی هم وجود نداره برای اینکه یادی از مرده‌ها بشه، عمیقا با ناراحتی می‌گفت اینها رو.

۱ نظر:

  1. این قضیه‌یِ "یاد کردن از مرده‌ها" به نظر من بخشی از یک بسته‌یِ فرهنگی است، که بخشِ دیگرش همان تفاوتِ "تو" و "شماست" که در پستِ دیگری راجع به آن نوشته‌اید. متأسفانه با خوش‌بختانه، جهان‌بینی و تعریف‌ها که از یک مرزهایی رد شد، این تغییرها رخ می‌دهد. به قول میوه‌فروش‌ها، درهم ست، سوا کردنی نیست!

    پاسخ دادنحذف

Web Stats