بغل، گرما، بو، چسبیدن، برای من لذت بخشه انقدر که گریه‌م در بیاد، برای اون هم لذت‌بخشه انقدر که گریه‌ش در ثانیه قطع بشه و آروم بشه و بخوابه، اما اشتباهه؟ غلطه؟ اعتیادآوره؟ ممنوعه؟ از الان بهش یاد بدیم به لذت عادت نکنه؟ یاد بدیم از بیشتر حس‌های لذت‌بخش باید پرهیخت و دوری کرد؟ یاد بدیم لذت محض وجود نداره و همین لذت‌ها یه جایی بیخ گلوت رو می‌گیره و فلجت میکنه؟ چون همیشه نمی‌تونه باشه؟ و وقتی نباشه زندگیت از کار می‌افته و دیوانه‌ی یه چشم بهم گذاشتن می‌مونی در تمام زندگیت ولی بویی که لازم داری نیست؟ از الان یاد بدیم با تماس و بو و گرمای کسی نباید آروم بگیری و بخوابی؟ از الان بهش یاد بدیم لذت و امنیتی که از انسان دیگه‌ای میاد موندنی نیست و خیلی روش حساب نکن؟
سوالی نیست، آره باید یاد بدیم انگار. ولی دل و دستم نمی‌ره که به شکل خبری بنویسمشون چون بدم میاد از پذیرفتن و تایید کردن اینها، یاد میدم ولی بدم میاد از یاد دادنشون.
سوالی نیست، آره باید یاد بدیم انگار. ولی دل و دستم نمی‌ره که به شکل خبری بنویسمشون چون بدم میاد از پذیرفتن و تایید کردن اینها، یاد میدم ولی بدم میاد از یاد دادنشون.
چرا سوالی نیست؟ من موافق نیستم. اگه مثلا به خاطر کار یا چیز دیگه آدم مجبور نباشه چرا بغل نکنه؟ هیچ کس تا ۲۰ سالگی بغلی نمی‌مونه. کلا بچه‌ها تمایلشون به دور شدنه.
پاسخحذفمن هم فکر می‌کنم بیشتر برای آسودگی خود آدمه شاید رویا، که مثلا توی سفر یا مهمونی یا کلا اونها مستقل تر باشن و ما راحت‌تر. ولی رویا تا بیست سالگی که خب میدونم اغراق کردی اما شاید سنی وجود داشته باشه که بچه قاعدتا باید مستقل باشه ولی نشه به همین دلایل؟ این چیزی که تو میگی بچه ها کلا متمایلند به دور شدن، خودت از چه سنی حس کردی سپهر دوست داره جدا و مستقل تر باشه از تو. و واقعا مشکلی ایجاد نکرده اینکه تو بغلش کرده باشی همیشه (اگه کردی!)
حذفمنم اوایل سعی می کردم که خیلی عادتش ندم ولی بعدا کلی حسودی می کردم به هر کی که هرچقدر دوست داره بچه اش رو بغل می کنه. الان اصلا خودمو محدود نمی کنم. می دونم یه روزی میرسه که خودش نخواد. تا اون روز من کیفمو می کنم.
پاسخحذفمرسی سحر که گفتی تجربه‌ت رو، جالب بود خیلی. واقعا برام سواله که آیا بچه خودش جدا میشه زمانی که باید!و اون زمان نسبت به بقیه که عادت میدن بچه هاشون رو که مستقل باشن همش فرق میکنه خیلی؟
حذف