به کنار

خوابیدن به کنار رو دوست ندارم، اذیت میشم که نصف صورتم و بدنم حذف میشه، حس می‌کنم اون نصفه از بدنم که روش می‌خوابم از استراحت و خوابیدن فاکتور گرفته میشه و بار اون یکی نیمه رو فقط باید تحمل کنه. نفس کشیدن با همین دماغ نصفه و نیمه‌ی همیشه گرفته‌ام هم سخت‌تر میشه. ولی نصفه شبها گاهی به خودم استراحت میدم، از اون حس‌ها که می‌دونی کار بدیه! نباید انجام بدی ولی می‌گی «دلم می‌خواد، ولم کن فقط ده دقیقه!» همون ده دقیقه خوابیدن به پشت یک عالمه مزه میده، به اندازه‌ی خواب بقیه‌ی شبم می‌ارزه.