انقدر توی شبکههای اجتماعی همه در حال ایراد گرفتن از همه چیزند و مو رو از ماست بیرون میکشن که آدم یهو میبینه چقدر خودآگاه شده به هرچیزی که میگه و بعضی وقتها خندهدار میشه دیگه. امروز پسر رو بردم پارک و مثل همیشه داشت از دیدن درختها متعجب میشد و کنجکاوانه نگاه میکرد و منم شروع کردم راجع به درختها حرف زدن که «برگهاشونو ببین چه سبزن، چه قشنگن درختها، چه بلندن، چه رنگهای…» اینجا بود که به خودم اومدم و فکر کردم نکنه الان دارم میگم قشنگن و بلندن، قشنگی رو به بلندی پیوند میدم!!! آدم دیوونه میشه از اینهمه حساسیت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر