تقصیر من بوده

فکر کنم جاهای خیلی دقیقی می‌گم «ببخشید، تقصیر من بود.» چون تا جایی که یادمه پیش نیومده کسی بهم بگه «نه بابا، بی خیال تو هم نبودی اینطوری می‌شد…» یا « نه بابا تقصیر خودم هم بود.» یا از همین جمله‌های اینطوری که آدمها می‌گن تا تو وسط اعتراف یا به گردن گرفتن تقصیرت تنها نمونی. هروقت این جمله رو گفتم بعدش چند لحظه سکوت شنیدم  و رفتن روی جمله‌ی جدی بعدی یا موضوع بعدی. تاییدی که موی لای درزش نمیره. یعنی در این حد به موقع می‌گم!